Ο Βίλχελμ Φούρτβενγκλερ (Wilhelm Furtwängler, 25 Ιανουαρίου 1886 – 30 Νοεμβρίου 1954) ήταν Γερμανός μαέστρος και συνθέτης. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους μαέστρους του 20ού αιώνα και ένας από τους μεγάλους εκφραστές της ρομαντικής μουσικής. Γνωστός για το παθιασμένο, ρομαντικό του στυλ, διέπρεψε ως μαέστρος των έργων του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν και του Ρίτσαρντ Βάγκνερ.
Γιος του αρχαιολόγου Adolf Furtwängler, σπούδασε στο Μόναχο, όπου ήταν βοηθός του μαέστρου Felix Mottl (1907–09). Έγινε διευθυντής της Όπερας του Μανχάιμ το 1915 και το 1920 διαδέχθηκε τον Ρίτσαρντ Στράους ως μαέστρος των συναυλιών της Όπερας του Βερολίνου. Το 1922 ακολούθησε τον Arthur Nikisch ως μαέστρος των συναυλιών Gewandhaus στη Λειψία. Οι άλλοι διορισμοί του περιελάμβαναν τη διεύθυνση της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Βερολίνου (1922), της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης (1930), των Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ (1931–32) και της Κρατικής Όπερας του Βερολίνου (1933). Στη συνέχεια περιόδευσε στην Ευρώπη και την Αγγλία με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου.
Ο Furtwängler παρέμενε διευθύνοντας στη Γερμανία κατά το μεγαλύτερο μέρος του ναζιστικού καθεστώτος. Η διαμάχη προέκυψε όταν ηγήθηκε μιας ορχηστρικής εκδοχής της όπερας Mathis der Maler του Paul Hindemith με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου το 1934 – ο Hindemith είχε καταγγελθεί από τον επικεφαλής της ναζιστικής προπαγάνδας Joseph Goebbels και το έργο του είχε απαγορευτεί. Ο Furtwängler παραιτήθηκε από τη θέση του, αλλά επέστρεψε στην ορχήστρα το 1935. Αν και του προσφέρθηκε και αποδέχτηκε τη θέση του μαέστρου της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης το 1936, η εχθρότητα των Αμερικανών μουσικών στις υποτιθέμενες ναζιστικές του σχέσεις τον έκανε να παραιτηθεί.
Πολλοί μεταγενέστεροι μαέστροι επηρεάστηκαν από αυτόν και το όνομά του αναφέρεται συχνά όταν γίνεται συζήτηση για τα ερμηνευτικά στιλ τους.
