Γιώργης Έξαρχος : …Τι Σόδομα, τι Γόμορα

Μιάσματα και καθαροί, κουρκούτι σε καζάνι / του «μπάφου» γαλανός καπνός που έγινε ντουμάνι`

by ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

…Τι Σόδομα, τι Γόμορα

Τι Σόδομα, τι Γόμορα, Σύβαρις, Βαβυλώνα
οι συβαρίτες «πλειοψηφούν» εις τον παρόντα αιώνα`
χλιδή και κατανάλωση, απόλαυση και πλούτος
του φίλου φύλο δήλωσε «άτομο» και «τοιούτος»`
κι είναι από τη μια μεριά «πλούσιοι» Συβαρίτες
Κροτωνιάτες αντικρύ «εύνομοι» και «τερμίτες»`
συστήματα πολιτικά αντίθετα τα δύο
βιώσιμα και εχθρικά όμοια «τρελοκομείο»`
καλλιεργούν την απειλή, τι διαρκεί στο μίσος
με νόμιμο τον πόλεμο και κάθε βία ίσως!…

*

Ξεσπά η έχθρα του λαού, φουντώνει η επιθυμία
-οι φίλοι και οι συγγενείς να γίνουν ηγεσία-
και μες στην αγανάκτηση βγαίνει η διχοστασία
το μίσος πάει να βαπτιστεί «λαού δημοκρατία»`
στη μοιρασιά, η καταστροφή δίκαιη να φαντάζει
του πόλεμου τα λάφυρα χαρούμενα ν’ αρπάζει
κι από τους τάφους οι νεκροί μ’ ατίμωση να βγούνε
οι βδελυροί κι οι αχαμνοί σαν πρώτα να χαρούνε
κι όσοι γελοίοι τρέφονται μονάχα απ’ την βλακεία
να βγουν σε πανηγυρισμούς και σ’… επικοινωνία!…

*

Τα λόγια αινιγματικά, τα σύμβολα σπασμένα
«προφήτες» τα μελλούμενα βλέπουν στα περασμένα`
θυμός και οίκτος γίνονται έκφραση αισθημάτων
οι τιμωροί δουλόφρονες τυφλοί επί στρωμάτων
και η ολκός της λογικής – γραμμή αταραξίας
η δε απόλυτη σιωπή – κύμβαλον αταξίας`
ποιος κλέβει όλα τ’ αγαθά απ’ των θνητών το γένος
κι είναι μουγκή η Νέμεσις και άφωνο το μένος
κι η Σύβαρις κι ο Κρότωνας σε «Κόκκινο ποτάμι»
ενώνονται με το Ιχώρ που στην ακτή δεν φτάνει!…

*

–Μην ψάχνεις την «καλή ζωή» στ’ Ομήρου τ’ ακρογιάλια
οι άσχετοι κι οι αγράμματοι σου βάζουν… ματοφυάλια`
της εξουσίας το «σπυρί» ποτέ μην το πατήσεις
είναι απόστημα παλιό, με πύον και συμφύσεις`
βυθίσου μες στον πόνο σου, στην τέλεια ανυπαρξία
να σ’ αλωνίζουν «ποντικοί» που ζουν μ’ αλαζονεία…
Μιάσματα και καθαροί, κουρκούτι σε καζάνι
του «μπάφου» γαλανός καπνός που έγινε ντουμάνι`
οι μιαροί κι αν κλείστηκαν στις «σιδερένιες πύλες»
μείναν απ’ έξω «προύχοντες», «πρόστυχοι», «λύσσας σκύλες»!…

*

–Άρατε πύλας, άρατε, κάθε πύλη Πορτάρα
η πόρνη μας συνείδηση, ανίδεη πρωτάρα
τι να σκεφτεί, να θυμηθεί, πεθάνανε οι μνήμες
τα μόνα που δεν πέθαναν τ’ αγέννητα κι οι φήμες`
σπάσε του φόβου το γυαλί κάν’-το χίλια κομμάτια
το μέλλον θέλει οράματα και ανοιχτά τα μάτια`
τρώει, δεν χορταίνει ο ντουνιάς, μα θέλει… μασελάκι
να συσσωρεύει θησαυρούς… στ’ άδειο του κασελάκι
σαν τους κηφήνες στις «ρωγμές» που τρώνε άγριο μέλι
και που με τις βοϊδόμυγες παίζουν «κρυφτό» στ’ αμπέλι!…

 

 

Σχετικά Άρθρα

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή