ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ
…Η μητρική μου Γλώσσα
Την γλώσσα μου την μητρική που άριστα γνωρίζω
την τραγουδώ μονάχος μου, μόν’ τόσο την ορίζω
αφού με άλλον δεν μπορώ «ν’ αλλάξω μία λέξη»
κι αν του μιλήσω «όμου μπούν’», θε-να με περιπαίξει`
και όσοι είχαν μητρική μ’ εμέ την ίδια γλώσσα
λένε πως την ξεχάσανε και παριστούν την «κλώσα»
και με «επιχειρήματα» που κρύβουν απαξία
φαίνεται ότι τ’ αγνοούν πως έχει… «υπεραξία»
γιατί κρατάει απ’ τα παλιά, τα μυθικά τα χρόνια
και σώζεται ως τα σήμερα – πάντα στην καταφρόνια!…
*
Την θέλουν «λατινογενή», άλλοι απ’ τον «Μαύρο Πόντο»
μ’ απόψεις και με δόγματα που έρχονται απ’ τον… «βρόντο»`
και όσοι σκύψαν πάνω της μ’ «αχτιβιστών» μεθόδους
τις λεωφόρους άφησαν χαμένοι στις… παρόδους
στρεβλώνοντας ιστορικά και γλωσσικά στοιχεία
να δείξουν τ’ «αναπόδεικτα» σαν αληθή και οικεία
χωρίς να λογαριάζουνε πως έτσι οδηγούνε
ταχύτερα στον θάνατο όσα ’ναι να σωθούνε
τα ντύνουν όμως λαμπερά και μ’ επιστημοσύνη
«κηδεύοντας» την Γλώσσα μου χωρίς αιδημοσύνη!…
*
–Τότε, στην αρχαιότητα, δίγλωσσοι Μακεδόνες
και Αθηναίοι δίγλωσσοι –δυο απ’ τις πολλές κολώνες–
μαζί μ’ όλα τα όμορα τα ελληνικά τα έθνη
σαν λάβα ξεχυθήκανε, σαν μάγμα από την «Αίτνη»
στον Καύκασο, στην Ινδική και στις Ηράκλειες στήλες
μα και στους Υπερβόρειους με των θεών τις ίλες
και λέξεις χάρισαν πολλές: αρίνα, λούνα, άπα
κουράτα και μουσιάτα-νι, κόρμπα, κανούτα, άλμπα
που μόνο αν του Πλάτωνα διαβάσεις τον Κρατύλο
νοείς γιατί η γλώσσα μου… διώκεται από κρετίνο
ψευτοδιανοούμενο τρόπο μιας νέας σκέψης
που τζούφιους έχει τους καρπούς κι εύκολους να τους δρέψεις!…
*
–Τάτα, μάια, λάλα, τέτα, σόρα, φράτε, όι, νιχό
θα τα βρεις σαν μελετήσεις Λεξικό Ομηρικό…
