ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ
…δεν είν’ μόνο οι «Εκλογές»
Τέλειωσε το πανηγύρι, πάν’ κι αυτές οι εκλογές
και της αποχής οι φίλοι είν’ οι μόνοι νικητές`
και τα κόμματα μετράνε πόσα πήρανε κουκιά
μα τα ποσοστά τους πάνε ωσάν μια «μισή μπουκιά»`
αρχηγοί κι επιτελεία λέν’ πως είναι νικητές
και την «ετυμηγορία» δεν την νόησαν ποτές`
και γεμάτοι αλαζονεία για τα «κέρδη» τους μιλούν
στων Γραικών τη μπανανία «τζάμπα» για να καυχηθούν`
ο λαός κι αν τους μουντζώνει ούτε που ερυθριούν
της αρχής τη «βρακοζώνη» φτάνει να μη στερηθούν!…
*
Αρχηγοί και βουλευτάκια, σύμβουλοι «πρώτης γραμμής»
με βαπόρια σαν ναυτάκια – «πλόες άγονης γραμμής»`
και στους εθνικούς τους δρόμους με κουρσάρες και με «βαν»
«φόρτους» σήκωναν στους ώμους με αέρα «Τζεγκίς-Χαν»`
να μαζέψουν «ψηφαλάκια» στων κομμάτων το «πουγκί»
με υποσχέσεις ψεματάκια και «Ρεπούμπλικα μουγγή»`
μα η κάλπη της αβύσσου «γκαστρωμένη», παλαβή
τα «κλειδιά του παραδείσου» τα ’δωσε στην… αποχή`
και φορούν τώρα πλερέζες οι αφέντες και οι ταγοί
που η Ευρώπη από «χαλέδες» πάει να διαλυθεί!…
*
«Ναι! Το μήνυμα ελήφθη». «Πλεύση αλλάζουμε μ’ ορμή»
μα ο καθένας «ανταμείφθη» μ’ όσα ψέματα ’χε πει`
η Δημοκρατία, φίλοι, δεν είν’ μόνο οι «Εκλογές»
ούτε «Μπείτε σκύλοι, αλέστε» – «Κάνε τούτο! Πόσα θες;»`
ποιοι μιλούσανε για «Κρίση» κι έβαλαν υπογραφές
σε «Μνημόνια» που λύση δεν τη δώσανε ποτές;
ποιοι τα κόστη ανεβάζουν σ’ όλες μας τις «αγορές»
και βρακιά ποιοι κατεβάζουν σε αλλονών τις εντολές;
ποιοι «στου διάβολου τη μάνα» έχουν στείλει το ΕΣΥ
κι ’ν’ η υγειά για άλλους «μάννα», γι’ άλλους «πέθανε εσύ»!…
*
Ρε, το μαύρο μας το χάλι, δεν το βλέπουνε, γιατί
και μας λέν’ «Φταίνε οι άλλοι» για τη «χαίνουσα πληγή»`
και στον σβέρκο μας επάνω έχουνε κατσικωθεί
-πού σε βρίσκω, πού σε χάνω, δόξα μου προγονική-
και με δόλιες υποσχέσεις κι εργαλεία κλεπτικά
«ασπιρίνες» και «ενέσεις», «φύρδην-μίγδην, σκεπτικά»
των λαών παίρνουν την ψήφο και μετά τους απειλούν
μ’ αυστηρό χυδαίο ύφος, άλλους να μην προτιμούν`
Της πολιτικής ή τέχνη; Βία, φόβος, υπακοή
ο καθένας για να μένει πρόβατο μες στο μαντρί!…
*
–Αχ, Ευρώπη, αλανιάρα, γερασμένη, ποταπή
και Ελλάδα μου «κλανιάρα», σκλάβα, δούλα του «Κατή»`
καν του Θουκυδίδη λόγια δεν θυμόσαστε, γιατί;
σαν ελβετικά ρολόγια σε ρυθμούς με υποταγή
στων τρανών των αφεντάδων μέρα-νύχτα τεμενά
των κούφιων πολυλογάδων μήπως δούμε τα στερνά…
Με τον οίστρο της αγάπης και της γνώσης το σπαθί
τέτοιο σύστημα απάτης νέοι ξαπλώστε το στη γη
και το μέλλον σας στα χέρια να κρατήσετε γερά
του μυαλού σας τα μαχαίρια έχετέ-τα κοφτερά!…
