Σκίτσο του Ηλία Μακρή (Η Καθημερινή, 10/06/24)
- ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΛΥΒΑΣ
Ένα ζάπινγκ στα κανάλια το βράδυ των εκλογών ήταν αρκετό για κάποιον με στοιχειώδη πολιτική εμπειρία να καταλάβει και τα πώς και τα γιατί των ευρωεκλογών. Εκπρόσωποι κομμάτων που έδειχναν να μην μπορούν να καταλάβουν τα μηνύματα αυτών των εκλογών είτε σε ό,τι αφορούσε το κόμμα τους είτε τα άλλα κόμματα. Σαν να μην είχαν αισθήσεις και ως εκ τούτου ήταν από μηδενικές έως χλιαρές οι αντιδράσεις τους.
Κεντρικό ζήτημα αυτό που δεν μπορούσε να αγνοηθεί, δηλαδή το τεράστιο ποσοστό της αποχής της πλειονότητας του λαού. Το αντιμετώπιζαν αποχαυνωμένοι ως ένα νοσηρό φαινόμενο επικίνδυνο για την δημοκρατία. Δεν άκουσα κανέναν στη λίγη ώρα που είδα είναι αλήθεια, να προσπαθήσει να εξηγήσει γιατί όλοι αυτοί οι «προφεσόροι» δεν ενέπνευσαν τον κόσμο να πάει να τους ψηφίσει. Και ακόμη χειρότερα γι’ αυτούς: γιατί έχουν γίνει αποκρουστικοί για την πλειοψηφία του λαού ;
Υπήρξαν δειλές προσπάθειες από διάφορους εκπροσώπους των κομμάτων να χρεώσουν τον κόσμο για την αποχή. Είναι όμως έτσι ; Όχι, κατά την γνώμη μου. Αν αναλογιστούμε την προεκλογική περίοδο θα δούμε ότι ήταν μια συνέχεια αυτών που βλέπουμε και ακούμε χρόνια. Μια Κυβέρνηση που είναι κυρίαρχη με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται τα φαινόμενα της έπαρσης και της αλαζονείας από διάφορους τυχάρπαστους είτε στις μικρές κοινωνίες είτε σε χώρους δουλειάς. Δεν πιστεύω ότι η φθορά της Νέας Δημοκρατία ήταν αποτέλεσμα της νομοθέτησης του γάμου των ομοφύλων ή άλλων ανάλογων «προχωρημένων» πρωτοβουλιών.
Αν δεν υπήρχε η προδιάθεση που δημιουργεί η αλαζονεία και η έπαρση μανδύας διαφόρων άσχετων σε όλα τα επίπεδα αυτά θα περνούσαν χωρίς κόστος. Αν όμως ο πολίτης έχει αρνητική προδιάθεση και αυτά κοστίζουν. Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα της Κυβέρνησης είναι ότι έγινε τόσο μεγάλη που ξεχείλωσε. Δεν υπάρχει ικανό πολιτικό προσωπικό με αποτέλεσμα να χειρίζονται ευαίσθητα για τον κόσμο θέματα υπουργοί άσχετοι με το αντικείμενο.
Η Κυβέρνηση πήρε ηχηρό μήνυμα και το θετικό είναι ότι δείχνει να το αναγνωρίζει και να σχεδιάζει αντίδραση. Αυτά τα χρόνια της διακυβέρνησης από την Νέα Δημοκρατία έχουμε μια αντιπολίτευση αξιωματική και μείζονα παντελώς ανίκανες να αρθρώσουν προγραμματικό πολιτικό λόγο περιμένοντας τις φυσικές καταστροφές και κανένα δυστύχημα για να ασκήσουν αντιπολίτευση. Αυτή η κατάσταση στα πολιτικά δρώμενα απομακρύνει τους πολίτες από την πολιτική κάτι που είναι πράγματι επικίνδυνο για το πολιτικό σύστημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε κάτω από τον πήχη που ο ίδιος έθεσε ενώ είναι προς διερεύνηση τι και πόση σχέση με αριστερή ιδεολογία έχουν οι ψηφοφόροι του. Το ΠΑΣΟΚ εισέπραξε , όπως δείχνει η πρωτιά του Νίκου Παπανδρέου μια νοσταλγική ψήφο που εκ φύσεως δεν δίνει προοπτική. Αυτό που παρουσίαζε ως προοπτική, ανανέωση και ελπίδα αποδοκιμάστηκε σκληρά από τον εναπομείναντα κόσμο της παράταξης. Ο Γραμματέας του κόμματος ή του προέδρου του Νίκου Ανδρουλάκη κατετάγη έβδομος και καταϊδρωμένος παρά την επικοινωνιακή προσπάθεια να φανεί ότι παίρνει το κόμμα στις πλάτες του στις ευρωεκλογές.
Αυτά είναι πολύ άσχημα σημάδια για την αυτοαποκαλούμενη προοδευτική αντιπολίτευση και καλά για την ακροδεξιά με ό,τι σημαίνει αυτό και με το κλίμα που υπάρχει στην Ευρώπη. Την Ευρώπη για την οποία, για τα προβλήματά της και την προοπτική της δεν έγινε συζήτηση προεκλογικά αν και για αυτήν ψηφίσαμε. Ψηφίσαμε για το Ευρωκοινοβούλιο του οποίου ελάχιστοι ¨Έλληνες γνωρίζουν το ρόλο του στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την επίδραση που μπορεί να έχει σε ό,τι αφορά τα κράτη μέλη και για μας τους ίδιους. Γι΄ αυτό δεν φταίνε οι πολίτες όπως δεν φταίνε που απομακρύνονται από μια πολιτική μονότονη και ανιαρή που τους έχει κουράσει.
