ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ
…Άνοιξης χελιδόνια
Της Μνημοσύνης τα παιδιά έχουν εχθρό τη λήθη
κι η «νεωτερικότητα» τη μνήμη και τα ήθη`
αναρωτιέται ο αδαής ποιος είν’ ο καιροσκόπος
και ο «ξερόλας» του απαντά ωσάν… οιωνοσκόπος:
«Αυτός που πάντα καρτερά οι άλλοι να του λύσουν
τα όποια του προβλήματα χωρίς να βλαστημήσουν
και να τον πάρουν ύστερα σαν βασιλιά στον ώμο
να τον εναποθέσουνε σε χρυσαφένιο θρόνο
ώστε για δευτερόλεπτα να ’ναι τρανός αφέντης
ένας αφέντης… φουκαράς, του τίποτα… λεβέντης!»….
*
Πόσες και πόσες γενεές δεν χάθηκαν στην χθόνα
νομίζοντάς την ζωή… Άνοιξης χελιδόνα`
και με ελπίδες τρέφονταν πως θα φανεί το σέλας
σε κάποια άκρη τ’ ουρανου! Αλλά ιππότης μέλας
καβάλα σ’ άγριο άλογο πηγαίνει να τους πάρει
για να τους πάει στ’ Αχέροντα τον ξακουστό βαρκάρη
τον… ζήτουλα, οπού ζητά με βλέμμα σαν σκοτάδι
να τον πληρώσουν κέρματα για να τους πάει στον Άδη
απ’ τα νερά των ποταμών – εκεί που η πεμπτουσία
έχει ένα όνομα ακριβό: «Λίμνη Αχερουσία»!…
*
Αυτοί οπού στα χέρια τους κρατούν σκήπτρο κοιράνου
και κυβερνούν ως τύραννοι με νόμους… λαοπλάνου
καγχάζοντας ποι οι «άμοιροι» γίνονται «αρουραίοι»
και ζούνε υποχθόνια νιώθοντας πάντα… ωραίοι
χωρίς ποτέ να το σκεφτούν κι αυτοί ν’ αλλάξουν ρότα
να γίνουν σκέτοι «ποντικοί»… μαστίγια και καρότα
με δύναμη ν’ αμφισβητούν των ισχυρών το σθένος
ξεσπώντας πάνω τους με οργή, ορμή, βία και μένος
ώστε να μη μπορεί κανείς για να τους διασώσει
δεν θα ’χουν χρόνο για να πουν: «Κοντά στον νου κι η γνώση»!…
*
–Το χρήμα το πολιτικό στου ψεύδους τα καλύβια
μαύρο μοιράζεται θολά εις την «Ομάδα Αλήθεια»…
Μικροί, λειψοί κι αδύναμοι, πανίσχυροι στο ψέμα
ρουφούνε σαν παράσιτα κάθε φτωχού το αίμα
και είναι ο θώκος τους φωτιά, μαχαίρι γκιλοτίνας
μα θα ’ρθει κι ο καιρός γι’ αυτούς κι… ο Νέρων της Αθήνας!…
Της Ιστορίας ο τροχός, σε μύλο π’ όλα τ’ αλέθει
κι όταν ξυπνήσει ο Λαός γίνεται η ζήση… μέθη…
Σαν γίνουν όλα πιο λευκά, πιο άσπρα απ’ τον ασβέστη
ίσως τότε μπορείς να πείς και το «Λαός Ανέστη»!…