- Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
Ο τίτλος που φέρει το επίθετο «Ροκφέλερ» συχνά συνδέεται με μυστήριες και σκιώδεις θεωρίες γύρω από την οικονομική δυναστεία της οικογένειας και τις διάφορες επιρροές της στην παγκόσμια πολιτική και οικονομία. Κανένας εγχώριος δημοσιογραφικός – ενημερωτικός φορέας, δεν έχει αναφέρει κάτι για την γνωστή οικονομική δυναστεία, πέραν από τον πλούτο τους και τα διάφορα φοβικά αφηγήματα που διαρρέουν στην συνωμοσιολογική ατμόσφαιρα. Συγκεκριμένοι κύκλοι με την συμπλοκή ενός μεσσιανικού θεολογικού λόγου, έχουν επηρεάσει ακόμη και ανθρώπους που δεν είναι απαραίτητα θρησκόληπτοι, δεξιοί ή ακροδεξιοί. Ωστόσο, αν εξετάσουμε τις πραγματικές συνεισφορές τους στην επιστήμη και την κοινωνία, η ιστορία γύρω από την οικογένεια Ροκφέλερ αποδεικνύεται να είναι αρκετά πιο σύνθετη. Μία από τις πιο γνωστές και σημαντικές τους συνεισφορές ήταν η στήριξή τους στην ανακάλυψη της ινσουλίνης, η οποία έσωσε χιλιάδες ζωές και παρέχει θεραπεία σε ανθρώπους με διαβήτη μέχρι και σήμερα.
Το 1923, το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής απονεμήθηκε στους Καναδούς ιατρούς Φρεντερίκ Γκ. Μπάντινγκ και Τζον Τζ.Ρ. ΜακΛίντ για την ανακάλυψη της ινσουλίνης. Η ινσουλίνη, η οποία χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα για τη θεραπεία του διαβήτη, αποτέλεσε μια επαναστατική ανακάλυψη, καθώς ο διαβήτης ήταν μια θανατηφόρα και επικίνδυνη ασθένεια πριν από την ανακάλυψή της. Πριν από την εισαγωγή της ινσουλίνης, οι θεραπείες για το διαβήτη ήταν αποτυχημένες και συνήθως περιλάμβαναν ακραίες δίαιτες λιμοκτονίας.
Ωστόσο, το έργο του Μπάντινγκ και του ΜακΛίντ βασίστηκε στις πρώτες ανακαλύψεις του Ισραήλ Κλάινερ, βιοχημικού του Ινστιτούτου Ροκφέλερ για Ιατρική Έρευνα (σήμερα γνωστό ως Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ). Ο Κλάινερ από το 1914 έως το 1919 είχε ανακαλύψει ότι μια αποκλειστική ορμόνη του παγκρέατος ρυθμίζει το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα. Ο Κλάινερ είχε καθιερώσει ότι η αποτυχία του παγκρέατος προκαλεί διαβήτη και ότι τα εκχυλίσματα από το πάγκρεας μπορούσαν να εξουδετερώσουν τη γλυκόζη στο αίμα των διαβητικών ζώων. Ωστόσο, οι διαταραχές που προκάλεσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος απέτρεψαν την πρόοδο αυτής της ανακάλυψης.
Οι Μπάντινγκ, ΜακΛίντ και η ομάδα τους, στη συνέχεια, ανέπτυξαν την εργασία του Κλάινερ για να δημιουργήσουν τη θεραπεία με ινσουλίνη για τους ανθρώπους το 1922, ανοίγοντας το δρόμο για τη διάσωση χιλιάδων ζωών. Το 1923, την ίδια χρονιά που οι Μπάντινγκ και ΜακΛίντ κέρδισαν το Νόμπελ, ο Τζον Ντ. Ροκφέλερ, Τζούνιορ, εμφανίστηκε για να προσφέρει την υποστήριξή του, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ροκφέλερ, για την ταχύτερη εφαρμογή αυτής της επιστημονικής ανακάλυψης. Όλα ξεκίνησαν όταν ο Δρ. Σάιμον Φλέξνερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Ροκφέλερ, έγραψε σε έναν από τους συμβούλους του Τζον Ντ. Ροκφέλερ Τζούνιορ για να προτείνει ότι μια δωρεά χρημάτων από τον ίδιο θα μπορούσε να επιταχύνει την πρόοδο της ινσουλίνης και να φέρει τα αποτελέσματα σε πιο πρακτικό επίπεδο, πολύ πιο γρήγορα από ό,τι αν άφηναν τη μελέτη να ακολουθήσει την πορεία της χωρίς βοήθεια.
Σχεδόν ταυτόχρονα, το γραφείο του Τζον Ντ. Ροκφέλερ Τζούνιορ έλαβε μια ανώνυμη επιστολή που απευθυνόταν στον ίδιο και ο συγγραφέας της επιστολής περιέγραφε πώς η ζωή του παιδιού του είχε σωθεί από την καινούργια θεραπεία με ινσουλίνη και παρακαλούσε τον Ροκφέλερ να βοηθήσει ώστε η θεραπεία αυτή να γίνει διαθέσιμη σε περισσότερους ανθρώπους, προκειμένου να επιβιώσουν και άλλοι από αυτή την επικίνδυνη ασθένεια. Η δωρεά του Tζον Ντ. Ροκφέλερ Τζούνιορ συνέβαλε στην ταχύτερη ανάπτυξη και διάθεση της ινσουλίνης, και με τη βοήθεια του Ινστιτούτου Ροκφέλερ, το πρόγραμμα διανεμήθηκε σε κλινικές και ιατρικές μονάδες σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Ροκφέλερ και η οικογένειά του ήταν πρωτοπόροι στη στήριξη επιστημονικών και ιατρικών προγραμμάτων που έχουν ωφελήσει την ανθρωπότητα σε πολλούς τομείς, και αυτή η συνεισφορά στην ινσουλίνη ήταν μια από τις πιο σημαντικές.
Στο πανεπιστήμιο Ροκφέλερ, μέχρι σήμερα διεξάγονται σημαντικές έρευνες σε τομείς όπως εκείνους της ανοσολογίας, της γενετικής, των νευροεπιστημών και της Αναγεννητικής ιατρικής. Σαφώς δεν μπορεί να συναχθεί ένα συμπέρασμα πως οι συνολικές δραστηριότητες της εν λόγω δυναστείας είναι απολύτως αλτρουιστικές ή απολύτως συμφεροντολογικές, διότι αυτού του τύπου η διχοτομική αντίληψη μεταξύ «άσπρου-μαύρου», είναι το έδαφος για την ευπιστία προς τις διάφορες ευφάνταστες ιστορίες. Θα ήταν χρήσιμο οι πολέμιοι της «Νέας Τάξης Πραγμάτων και των σατανικών δυναστειών» να αναρωτηθούν τα εξής: Διατηρούνται οι ίδιοι εν ζωή ή οι συγγενείς τους λόγω της συνεισφοράς από το ίδρυμα του «σατανικού» Ροκφέλερ; Αν όχι οι ίδιοι και οι συγγενείς τους, μήπως έχουν φίλους που επωφελούνται από την χρήση της ινσουλίνης; Το σίγουρο είναι πως αν ήθελαν να «εξαφανίσουν» τον πληθυσμό οι «σατανικοί Ροκφέλερ» και μπορούν να τα «σχεδιάζουν όλα» δεν θα επέτρεπαν να διεξάγονται έρευνες στα ιδρύματά τους για την βελτίωση της υγείας.
